Ik ben vandaag weer lekker thuis gekomen,heerlijk genieten van mijn eigen huisje,en mijn eigen spulletjes om mij heen.En mijn eigen ritme,Ik ben redelijk opgeknapt en de prednison word vanaf morgen weer afgebouwd.de keelpijn en het hoesten blijft wel wat hangen helaas maar er heerst ook van alles dus dit is niet zo gek.Dit heeft echt tijd nodig,laat de vernevelingen eerst ook nog even op 6 keer daags staan.
Het was een vreemde en indrukwekkende opname,ik werd opgenomen op een 4 persoons zaal wat al te druk voor mij is,vervolgens lag er ook nog een man,waar ik heel veel moeite mee heb.Nu snap ik best dat er niet altijd gelijk een oplossing te vinden is maar met een beetje begrip tonen kom je toch een heel eind,en dit zat er ook niet echt bij.dit resulteerde in flinke huilbuien.De volgende ochtend werd het gelukkig op gelost,en kwam ik 2 persoons te liggen met een andere dame.Alleen ging het op een gegeven moment zo slecht met haar,dat ik weer moest verhuizen ik kwam wel weer 2 persoons te liggen met een lief oud dammetje met Parkinson,Helaas was ze ook nog al eens onrustig vooral in de nacht en dan gilde ze alles bij elkaar.dus heb korte nachtjes gehad,maar kon er niet kwaad om worden ze was zo bang en onrustig door de benauwdheid,ik snap dit best ik schrik zelf ook weleens als ik een zware astma aanval krijg.Vandaag werd ze op een persoon kamer geplaatst hoop dat ze wat meer tot rust komt nu en ze ligt wat dichter bij de zusterpost dan horen ze der ook sneller.
Er gebeurde wel aardig wat dingen waarvan ik dacht het is niet normaal hoe het gaat.
zoals dat je op de bel drukt en gewoon 20 min kan wachten totdat er iemand komt
mijn buurvrouw is behoorlijk hulpbehoevend en het eten werd neergezet vervolgens word het een half uur later gegeven tegen die tijd is al lang koud.
Als ik buurvrouw geen drinken gaf zat ze soms 3 uren zonder dit kan toch niet
was een vrouwtje die ook hulpbehoevende is op de 4 persoonszaal en moest nodig plassen het duurde zo lang totdat er iemand kwam dat dat arme mens in bed plaste,ze schaamde haar zo ,en ik probeerde haar duidelijk te maken dat ze er niks aan kon doen.
Ik vraag om een maatschappelijk werkster. s,middags vraag ik heb je al gebeld? nee nog niet het is druk hoezo,ik zeg ik heb er wel behoefte aan,ja ik kan niet in hun agenda kijken nee duhhhhhhh dat snap ik maar je kan wel bellen en zeggen dat ik ze nodig heb.
En zo gebeurde er wel meer dingen waarvan ik dacht moet dit nu zo,en is dit de toekomst van de zorg ,vandaag voordat ik naar huis ging heb ik wel een gesprek met de broeder gehad,en hij schrijft alles op.
Er is ook iets leuks gebeurd ik ben eindelijk naar het longpunt geweest,na drie jaar is het eindelijke een keertje gelukt op naar de volgende longpunt.
Ik ga wat slaapschade in halen
xxx
alberthafennema 